Ýer ýüzünde başga hiç bir enä nesip etmedik bu taýsyz abraýa mynasyp bolan eziz ene – hezreti Emine şol bagtly pursat barada şeýle gürrüň berýär: «Hamylalygymyň altynjy aýynda bir gije düýşümde bir adam şeýle diýdi: «Eý, Emine! Şuny bilip goý: sen Älemleriň Serwerine (s.a.w) hamylasyň! Ol doglan wagty adyna Muhammet goý! Bu syry hiç kime aýtma!» Soňra çagamyň dünýä inmeli wagty gelip ýetdi. Gaýynatam Abdulmuttalyp Käbä gidipdi. Öýdedim. Birden gulagyma täsin bir ses geldi. Gorkudan essim aýylan ýaly boldum. Gözlerim nämeleri görýärdi: bir ak guş pel-pelläp, ýanyma geldi we ganatlary bilen arkamy sypalady! Ondan soňra mende gorky-gaýgydan hiç zat galmady. Töweregime göz aýladym: maňa bir ak käse bilen şerbet hödürleýärler. Käsedäkini içip-içmänkäm, meni bir nur deňzi gurşap aldy we Muhammedim dünýä indi».[1]
Hezreti Emine dogumdan soňky bolan wakalary şeýle gürrüň berýär: «Gündogarda bir baýdak, günbatarda bir baýdak gördüm. Dogum tamamlanypdy. Çagama seretdim: görsem, ol sejdede! Barmagyny hem göge galdyrypdyr. Şonda ýokardan bir ak bulut inip, çaganyň daşyny dolap gundady. Bir ses eşitdim: «Gündogary, günbatary, derýa-deňizleri gezdiriň! Ähli barlyklar Muhammedi ady bilen, sypaty bilen, keşbi bilen tanasynlar!» Biraz soňra bulut gözden gaýyp bolup gitdi».[2]
Şol gije hezreti Emine öýüni gurşan nuruň ýagtysyna Şamyň köşklerini görüpdir.[3]
[1] Kastalany, «Mewahibül-Leddüniýýe», m-J sah. 21.
[2] Şol ýerde.
[3] Ibni Hişam. «Sire», t-1 sah.166. Ibni Sad «Tabakat» t-1 sah-102; Taberi, «Taryh» t-2 sah. 125.
